Schietgebedjes
for reed quintet
Duration: 9'
Year of composition: 2005
Commissioned by Calefax Reed Quintet
Premiere: Calefax, Muziekgebouw aan het IJ, Amsterdam, Netherlands, 1 May 2005
Recording released https://donemus.nl/edward-top-schietgebedjes/
Radio broadcast Concertzender, September 4, 2007
For reed quintet: oboe d'amore, clarinet in B?-flat, basset horn, soprano saxophone and bassoon
The work 'Schietgebedjes' consists both of virtuosic music with different passages that follow each other up in quick successions, as well as serene and spread out sections. The contrast these two counter poles indicate is a generally recurring theme in my work. Originally a string player, it was challenging for me to enter the realm of woodwinds. Prior to finalising the composition, a rough version was played through in the rehearsal studio, providing me with valuable insights about the not so common combination of oboe d'amore, clarinet, basset horn, soprano sax and bassoon. Of course there is an experimental side to it, but in general the work is quite straightforward with every now and then references to music from the 1920s such as Webern's and jazzbands'. Like in many of my compositions, expression through sound colouring plays an important role in Ejaculation Prayers. It is harmonic colour, from the close-harmony and Ligeti-like movement in the virtuosic sections, to the widely spread out clusters in the quieter parts. Towards the end melodic features appear, where extreme register leaps maximise expression.
Schietgebedjes was commissioned and is dedicated to Reed Quintet Calefax. This ensemble performed the work numerous times, playing the first performance during the open day of the Amsterdam Muziekgebouw aan het IJ in 2005. Also, Tokyo Sinfonietta performed the work in 2006 in Suntory Hall in Tokyo, Japan.
​
NEDERLANDS
Het werk Schietgebedjes bestaat uit zowel snelle virtuoze muziek met passages die elkaar snel afwisselen, als uit meer serene en uitgesponnen passages. Het contrast tussen deze twee uitersten is een vaak terugkerend thema in mijn werk.
Van huis uit ben ik strijker, en het was voor mij voor het eerst dat ik mij op het gladde ijs van een werk voor uitsluitend blazers begaf. Het werk werd al eens binnen de muren van de repetitieruimte doorgespeeld in een ruwe versie, zodat ik kon experimenteren met mogelijkheden van de niet alledaagse blaasinstrumenten combinatie van hobo d’amore, klarinet, basset hoorn, sopraan saxofoon en fagot. De flexibiliteit van de spelers van Calefax heeft een niet onbelangrijke bijdrage geleverd aan het ontstaansproces van dit werk.
Er zitten natuurlijk de nodige experimentele klankpassages in, maar in zijn algemeenheid is het werk behoorlijk recht toe recht aan, met her en der verwijzingen naar muziek uit de jaren 1920, zoals dat van Webern en de jazzbands. Zoals in veel van mijn werken speelt expressiviteit door middel van het aspect klankkleur ook hier weer een belangrijke rol. Harmonische kleur, van close-harmony en Ligetiaanse beweeglijkheid in de virtuozere gedeelten, tot wijds uitgesponnen klusters in de meer serene passages. Naar het slot toe ontpopt zich een passage die meer georiënteerd is op het melodische aspect, waar extreme registersprongen de expressiviteit tot een maximum intensiveren. Het muzikale karakter hier zou als brug gezien kunnen worden tussen de twee eerder genoemde uitersten.
Schietgebedjes is gecomponeerd in opdracht van, en opgedragen aan rietkwintet Calefax. Het werk werd al vaak uitgevoerd, ook door Tokyo Sinfonietta in augustus 2006 in Suntory Hall, in Tokyo, Japan. In september 2007 heeft het werk zijn Londense premiere beleeft, door Calefax.
Het werk. duurt ongeveer 9 minuten.